HOME  >  HET FOTOBOEK TAAL:    NL FR EN

Het fotoboek Brusselse scènes, Bruxelles en scène

"De stad lijkt soms in scène gezet, maar is gewoon bij uitstek de scène waarop het leven zich afspeelt. Het leven in al zijn variaties, en met nu en dan een verrassing in de aanbieding." Laurent Vermeersch
"Werken doe ik wel in het door provinciegrenzen bepaalde Brussel. Ik neem de stad elke dag mee naar huis. Masseer ze zachtjes door de spleten van de huizen in mijn buurt of ram ze door de strot van een gemeenschap die ze soms liever kwijt is dan rijk. En dit zonder staatshervorming, op het ritme van mijn hartslag." Eva De Baerdemaker
"Op 50 graden Noorderbreedte en 4 graden Oosterlengte bestaat er een stad die haar eigen weg gaat. Wie goed luistert naar haar hartslag, vindt zijn weg naar trappen van verandering." Jan Busselen
Straatexpo





Anekdote N°3

Ooit stond er een molen ergens tussen de Henegouwse akkers te verkommeren. In de jaren 1960 kreeg de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe het ding cadeau. De Woluwevallei was sinds mensenheugenis gekend om zijn watermolens, maar windmolens? Laat het grootste nadeel van deze plek nu net het gebrek aan wind zijn.

De molen wacht geduldig op zijn Godot. Zoals in het toneelstuk zal ook deze nooit komen opdagen.
Foto Foto


"Ik ben niet van hier, maar als ik eerlijk ben, ook niet meer van ginder. Daar waar het wel proper is. Waar afspraken nagevolgd worden. Waar de heggen strak geschoren staan. Waar de zaken vooruit gaan. Waar men dezelfde taal spreekt (maar elkaar toch ook niet altijd begrijpt)." Tine Debosscher
"Brussel, mijn trouwe partner, mijn geliefde thuis, mijn stad... Onder je vaak grijze luchten tovert een aanstekelijke blijdschap stralende, veelkleurige regenbogen op de muren. Brussel, je hebt mij geadopteerd, en zolang ik leef, zal je mijn enige thuis zijn." Hamsi Boubeker
"Ik vind het vreemd dat zo veel ‘Eurobubbel expats’ maar zelden buiten het Europese kwartier komen, en dat veel Frans- en Nederlandssprekende Belgen niet verder komen dan ‘hun’ wijken. Ik hoor mensen vaak minachtend praten over arbeiderswijken zoals Matongé, Molenbeek en Anderlecht – terwijl ze er vaak zelf nog nooit zijn geweest." Barbara Mendes Jorge


Anekdote N°15

Elke 9de augustus wordt in Brussel een ‘Meyboom’ geplant. Het is folklore pur sang: mannen, vrouwen en kinderen in traditionele klederdracht, het Brussels dialect is dé voertaal en de boom de eregast. Traditiegetrouw wordt elke geslaagde planting gevierd met een rondedans.

Al dat enthousiasme werkte enorm aanstekelijk voor Howard Gutman, de toenmalige ambassadeur van de Verenigde Staten. Spontaan besloot hij mee te dansen. Het veiligheidspersoneel kreeg een kleine zenuwinzinking, de wijsvinger werd nog dichter in het oor geduwd en ze spraken nog gejaagder tegen hun hemd.

Om hun baas in het oog te houden namen ze, zeer misnoegd, deel aan het volksgebeuren.
Foto